ابراهیم بن اسحاق احمری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

آنچه از منابع به دست می‌‌آید آنکه نهاوندی از محدثان شیعه[۱] در قرن سوم بوده و از کسانی چون محمد بن ابی عمیر، عبدالرحمان بن احمد تمیمی، عباس بن معروف، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی[۲] و عبدالله بن حمّاد انصاری[۳] بهره برده و روایت کرده است، ولی از ائمه(ع) روایتی ندارد.[۴]

شیخ طوسی و نجاشی، نهاوندی را محدثی ضعیف و در نقل روایت، غیرقابل اعتماد دانسته و قائل‌اند که در دینش نیز متهم به غلّو بود.[۵]

نهاوندی شاگردانی نیز داشته که از وی مطالب و روایاتی را اخذ کرده و نقل نموده‌اند که از آن میان کسانی چون قاسم بن محمد همدانی،[۶] ابوسلیمان احمد بن هوذه باهلی مشهور به ابن ابی هراسه[۷] و محمد بن یونس کدیمی[۸] را می‌‌توان نام برد.

آثار و تألیفات احمری عبارت‌اند از: «کتاب المتعة»، «کتاب الدواجن»، «کتاب المآکل» «کتاب الجنائز»، «کتاب الصیام»، «کتاب العدد»، «کتاب نفی ابی ذر»، «جواهر الاسرار»، «کتاب مقتل الحسین»(ع)، «کتاب النوادر» و «کتاب الغیبه».[۹] شیخ طوسی می‌‌گوید که احمد بن عبدالله کوفی و ابومنصور ظفر بن حمدون بادرایی از شاگردان احمری بوده و همه کتاب‌هایش را گزارش کرده اند[۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. لسان المیزان ۱/۳۳.
  2. الامالی (طوسی) ۴۰۶ و ۴۰۷.
  3. کامل الزیارات ۲۸۰.
  4. رجال الطوسی ۴۵۱.
  5. رجال النجاشی ۱/۹۴ الفهرست (طوسی) ۱۰.
  6. الفصول العشره ۱۱.
  7. الغیبه (نعمانی) ۵۷.
  8. لسان المیزان ۱/۳۲.
  9. رجال النجاشی ۱/۹۴.
  10. رجال الطوسی ۴۱۲ الفهرست (طوسی) ۱۰.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۸۶.