جعفر بن محمد نوفلی

مقدمه

از راویان حدیث از امام رضا(ع) بود. وی می‌گوید: «در پل اربق، نزد حضرت رضا(ع) آمدم و ایشان را سلام گفتم و عرض کردم: فدای وجودتان شوم! جمعی هستند که گمان می‌کنند که پدر بزرگوارتان زنده است! امام(ع) فرمودند: دروغ می‌گویند. خدا ایشان را لعنت کند! اگر پدرم زنده بود، میراثش تقسیم نمی‌شد و همسرانش از دواج نمی‌کردند. به خدا که پدرم – موسی کاظم(ع) - مرگ را چشید؛ چنان که علی بن ابیطالب(ع) چشید. از خدمت حضرت سؤال نمودم: فی الحال تکلیف من چیست؟ امام(ع) فرمودند: پیروی از فرزندم محمد(ع)؛ چون من نیز از دنیا خواهم رفت. بعد دو انگشتشان را به یکدیگر چسباندند و فرمودند: قبر من و هارون چنین است»^[۱].^[۲]

منابع

محمدی، حسین، رضانامه

پانویس

↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۴۶۳؛ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۳۰.
↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۲۰۷.

[1] عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۴۶۳؛ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۳۰.

[2] محمدی، حسین، رضانامه ص۲۰۷.

[۱]

[۲]