اجتهاد رأی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

اجتهادی که از نظر ما ممنوع است به معنای تقنین و تشریع قانون است، یعنی مجتهد حکمی را که در کتاب و سنّت نیست، با فکر خودش و رأی خودش وضع کند. این را در اصطلاح “اجتهاد رأی” می‌گویند[۱]. همان چیزی که مبتکر آن در فقه اسلامی ابوحنیفه بوده است[۲][۳]

منابع

پانویس

  1. ده گفتار، ص۹۷.
  2. خاتمیت، ص۱۳۱.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۶۰.