آخرین شهید کربلا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«سوید بن عمر» که از یاران امام حسین(ع) بود و ضربت‌خورده و خون‌آلود در بین کشته‌ها افتاده بود ناگهان شنید که می‌گویند: «حسین(ع) کشته شد» او که اندکی بهبود یافته بود با کاردی که همراه داشت به دشمن حمله کرد و مدتی جنگید تا کشته شد. کشندگان او «عروة بن بطار» و «زید بن رقاد» بودند و او آخرین شهید بود. و از قول حمید بن مسلم گوید: به علی بن الحسین بن علی اصغر[۱] رسیدم و دیدم که بیمار است و در بستر دراز کشیده و شمر بن ذی الجوشن و پیادگانش به هم می‌گویند: «آیا این را نکشیم؟» گوید گفتم: سبحان الله! آیا کودکان را می‌کشیم؟! این یک کودک است. و این روش را برای دفع خطر از او ادامه دادم تا عمر سعد آمد و گفت: «بدانید که هیچ‌کسی نباید وارد خانه این زنان شود. و هیچ‌کسی نباید به این بیمار آسیب رساند. و هرکس چیزی از آنها ستانده بازپس دهد» گوید: به خدا سوگند هیچ‌کس چیزی پس نداد. و علی بن الحسین گفت: «پاداش خیرت باد که به خدا سوگند با سخن تو خداوند شر بزرگی را از من دفع کرد»[۲].[۳].

منابع

پانویس

  1. آن حضرت علی اصغر نبوده بلکه علی اوسط بوده و در آن زمان فرزندش (امام) محمد باقر(ع) متولد شده بود.
  2. تاریخ طبری (چاپ اروپا)، ج۲، ص۳۶۷.
  3. عسکری، سید مرتضی، ترجمه معالم المدرستین ج۳ ص ۱۸۶.