آطام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«آطام» جمع «اُطم» نام دژهایی است که در عصر جاهلی در مدینه وجود داشته‌اند و تعداد آنها زیاد بوده است. در حدیث آمده است که پیامبر(ص) از ویران کردن آطام اهل مدینه نهی کرد و فرمود: اینها زیور مدینه هستند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. فصلنامه میقات حج، ش۳۶، ص۱۰۹.
  2. تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۵۳.