ابراهیم بن جابر ثقفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ابراهیم بن جابر ثقفی
تصویر کهنی از مدینه
نام کاملابراهیم بن جابر ثقفی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌ثقیف
از اصحابپیامبر خاتم

مقدمه

او از بردگان خرشه ثقفی بود و هنگام غزوه طائف، زمانی که محاصره به طول انجامید و منادیان رسول خدا (ص) ندا دادند: هر برده‌ای از حصار بیرون آید و خود را تسلیم کند، آزاد خواهد شد، گروهی ۲۳ نفره[۱] از جمله ابراهیم بن جابر ثقفی از دژ طائف خارج شدند و به پیامبر پیوستند. واقدی نام ایشان را برده است[۲] ابن هشام می‌گوید: ابن اسحاق نام ایشان را آورده، ولی وی آن فهرست را حذف کرده است[۳]، آنها مسلمان شدند و حضرت ایشان را آزاد کرد. سپس ابراهیم را به اسید بن حضیر سپرد تا وی را یاری کند و قرآن و سنت بدو بیاموزد[۴]. پس از آنکه قبیله ثقیف مسلمان شد، صاحبان آن غلام‌ها، بازگرداندن آنان را به بردگی خواستند که حضرت در پاسخ فرمود: «ایشان آزاد شده خداوندند»[۵][۶]

منابع

پانویس

  1. شامی، ج۵، ص۳۸۵-۳۸۴.
  2. واقدی، ج۲، ص۲۳۱-۲۳۲.
  3. ابن اسحاق، ج۴، ص۱۲۸.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۱۷۲-۱۷۱.
  5. واقدی، ج۲، ص۲۳۱-۲۳۲؛ شامی، ج۵، ص۳۸۵.
  6. حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابراهیم بن جابر ثقفی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۹۶-۹۷.