ابن یامین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«ابن یامین»، دانشمندی یهودی بود که گفته شده در آیه ﴿أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ[۱] مراد از علماء بنی اسراییل (دانشمندان بنی اسراییل) افرادی همچون وی می‌‌باشد.

در مجمع البیان فی تفسیر القرآن ذیل آیه آمده است: «ابن عباس می‌‌گوید: مقصود از علماء بنی اسرائیل، عبدالله بن سلام و اصحاب اوست.

عطیه می‌‌گوید: اینان پنج نفرند: عبدالله بن سلام، ابن یامین، ثعلبه، اسد و اسید».[۲]

منابع

پانویس

  1. «آیا برای آنان این نشانه‌ای نیست که دانشوران بنی اسرائیل آن را می‌شناسند؟» سوره شعراء، آیه ۱۹۷.
  2. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن ج۷، ص:۳۲۰.