ابوالعباس احمد بن عمار مهدوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوالعباس احمد بن عماد بن ابی العباس مهدوی مغربی قیروانی اهل مهدیه از توابع قیروان بود؛ [۱] ازاین رو به مهدوی شهرت یافت. ابوالعباس برای تحصیل علوم، در سال ۴۰۸ه[۲] به اندلس رفت و از ابی الحسن قابسی حدیث آموخت و علم قرائت را نزد ابی عبدالله ابن سفیان مقری فرا گرفت و بعد از مدتی از استادان مشهور در قرائت قرآن و از پیشتازان در این فن و ادبیات عرب[۳] و از عالمان در تفسیر قرآن گردید. ابومحمد غانم مالقی و ابوعبدالله طُرفی از شاگردان او بودند. [۴]

آثار او به شرح ذیل است: التفصیل الجامع لعلوم التنزیل در تفسیر قرآن، التحصیل فی مختصر التفصیل در فن قرائت. [۵]

تاریخ دقیق وفات او به دست نیامد. رجال‌نویسان، سال وفات او را حدود ۴۴۰ه[۶] یا ۴۳۰ه[۷] دانسته‌اند.[۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. کتاب الصله، ج۱، ص ۸۶.
  2. انباه الرواة، ج ۱، ص ۹۱.
  3. کتاب الصله، ج۱، ص ۸۶.
  4. غایة النهایه، ج ۱، ص ۹۲.
  5. انباه الرواة، ج ۱، ص ۹۱.
  6. الوافی بالوفیات، ج ۷، ص ۲۵۷.
  7. کتاب الصله، ج۱، ص ۸۶.
  8. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۸.