ابوالوقاص

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابن حجر[۱] بدون مشخصات بیشتر، از وی در بخش نخست صحابه یاد کرده است. به گفته همو[۲] مستغفری از وی نام برده و ابوموسی مدینی، از طریق صالح بن سلیمان به عنوان صاحب النبی a، کلامی از وی نقل کرده است. بر اساس این گزارش وی می‌گوید: (سهام المؤذنین=) نصیب اذان گویان نزد خداوند، مانند نصیب مجاهدان است و آنان بین اذان و اقامه، همچون کسانی هستند که در راه خدا به خون خود غلتیده‌اند[۳]. باید توجه داشت اگرچه در باب فضیلت اذان گفتن روایاتی از رسول خدا a نقل شده است، اما این سخن، حدیث رسول خدا a نیست. البته ابووقاص دیگری نیز وجود دارد که از سلمان فارسی و برخی صحابه دیگر روایت نقل کرده است، اما او صحابی نیست و برخی وی را مجهول دانسته‌اند [۴] و در هر صورت، با ابو وقاص مورد بحث ما یکی نیست. برخی نیز این سخن را از سعد بن ابی وقاص[۵] یا الرصافی[۶] نقل کرده‌اند که احتمال اشتباه یا نقل این سخن از چند نفر وجود دارد.[۷]

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۷، ص۳۷۳.
  2. الاصابه، ج۷، ص۳۷۳.
  3. نیز ر. ک: ابن اثیر، ج۶، ص۳۲۲.
  4. ر. ک: ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۴۵.
  5. ر. ک: ابن کثیر، ج۴، ص۱۰۸.
  6. عبید الله بن أبی زیاد؛ ر. ک: ابن حبان، ص۲۹۰.
  7. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوالوصل»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۵۲-۵۵۳.