معبد بن عباد انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ابوعصیمه)
معبد بن عباد انصاری
تصویر کهنی از مدینه
نام کاملمعبد بن عباد بن قشیر بن فدم بن سالم انصاری
جنسیتمرد
کنیهابوحمیضه
از قبیلهخزرج
از تیرهبنی جزء بن عدی خزرجی
از اصحاب
حضور در جنگ

مقدمه

نامش معبد بن عباد بن قشیر بن فدم بن سالم انصاری معروف به حبلی - به دلیل بزرگی شکم سالم، نام حبلی (آبستن) بر خاندان او گفته شده است[۱]. وی از خاندان بنی جزء بن عدی خزرجی است[۲]. ابن قداح - عبدالله بن عماره انصاری، نسب‌شناس انصار - در نسب او به جای «معبد بن عباد»، «معبد بن عماره» آورده است [۳]. ابن ماکولا این را از ابن قداح اشتباه و همان معبد بن عباد را درست دانسته است[۴]. در نام و کنیه وی اختلاف است؛ چنانکه ذهبی می‌گوید: «نام و کنیه وی دچار اضطراب شده است»[۵]. کنیه معبد بن عباد را ابوعصیمه، ابومحمیصه، ابوحمضه و ابو محمیضه گفته‌اند. موسی بن عقبة، ابن اسحاق - به روایت بکایی - [۶] واقدی[۷] و ابن سعد[۸]، کنیه وی را ابو خمیصه، و ابن اسحاق به روایت ابراهیم بن سعد - یحیی بن سعید اموی[۹]، ابن کلبی[۱۰]، ابن شهاب[۱۱]، ابونعیم[۱۲] و ذهبی[۱۳] کنیه معبد را ابوحمیضه دانسته‌اند. ابن حجر[۱۴] نیز مدعی شده که بیشتر او را ابوحمیضه ضبط کرده‌اند. تنها ابومعشر، کنیه او را ابوعصیمه[۱۵] و برخی نیز ابوحمضه دانسته‌اند[۱۶]. البته ابن عبدالبر گفته است: ابومعشر در نامگذاری او به ابوعمیمه، خطا کرده است[۱۷]. ابن حجر نیز گفته است ابوعصیمه، تصحیف ابوحمیضه است [۱۸]. ابن عبدالبر[۱۹]، ابن اثیر[۲۰] و ابن حجر[۲۱]، هم ذیل نام معبد بن عباد، هر دو کنیه - ابوحمیضه و ابوخمیصه - را آورده‌اند و هم ذیل کنیه‌های ابو خمیصه و ابوحمیضه، نام آن دو را معبد بن عباد دانسته‌اند. بنا براین، شکی باقی نمی‌ماند که یکی از کنیه‌ها به دیگری تصحیف شده است و چنانکه ابن حجر[۲۲] اشاره کرده، شهرت ابوحمیضه بیشتر است.

افزون بر اختلاف‌های یاد شده، در کنیه معبد بن عباد در برخی منابع، ذیل کنیه ابوخمیصه[۲۳] و در برخی منابع، ذیل کنیه ابوحمیضه[۲۴] نام عبدالله بن قیس بن حارث ذکر شده است که بسا بتوان گفت دو نفر بوده‌اند.

از معبد بن عباد در شمار شرکت‌کنندگان در بدر[۲۵] و احد[۲۶] یاد و گفته شده است که از بزرگان انصار بود[۲۷]. اما ذیل نام عبدالله بن قیس گفته شده است او از امام علی (ع) روایت دارد[۲۸]. وی از امام درباره آیه الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا[۲۹]، شنیده است که فرمود: مراد از الأَخْسَرِينَ أَعْمَالا[۳۰] راهبان هستند که خود را در دیرها حبس کرده‌اند[۳۱][۳۲]

منابع

پانویس

  1. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۰۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۱۳۱.
  2. ابن هشام، ج۲، ص۳۵۰؛ واقدی، ج۱، ص۱۶۷.
  3. ابن اثیر، ج۲، ص۲۱۲ و ج۶، ص۷۶.
  4. ابن ماکولا، ج۲، ص۵۳۸.
  5. ذهبی، ج۲، ص۸۵.
  6. ابن هشام، ج۲، ص۳۵۰.
  7. واقدی، ج۱، ص۱۶۷.
  8. ابن سعد، ج۳، ص۴۱۱.
  9. ابونعیم، ج۵، ص۲۵۲۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۷۶.
  10. ابن کلبی، ج۲، ص۹۰.
  11. ابونعیم، ج۵، ص۲۵۲۸.
  12. ابونعیم، ج۵، ص۲۵۲۸.
  13. تجرید، ج۲، ص۱۶۰.
  14. ابن حجر، ج۶، ص۱۳۱.
  15. ابن سعد، ج۳، ص۴۱۱ و ۲۵۶؛ ذهبی، سیر، ج۱۴، ص۴۸۶.
  16. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۰۴.
  17. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۰۴.
  18. الاصابه، ج۷، ص۸۱.
  19. ابن عبدالبر، ج۳، ص۴۷۹.
  20. ابن اثیر، ج۲، ص۲۱۵.
  21. ابن حجر، ج۶، ص۱۳۱.
  22. ابن حجر، ج۶، ص۱۳۱.
  23. ابن ماکولا، ج۲، ص۵۳۷ و ج۷، ص۱۵۶؛ ابن ابی‌حاتم، ج۵، ص۱۳۹؛ طبری، جامع، ج۱۶، ص۴۲؛ سیوطی، ج۴، ص۲۵۳.
  24. بخاری، ج۵، ص۱۷۲؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۲؛ ابن ماکولا، ج۳، ص۵۳۸.
  25. ابن هشام، ج۲، ص۳۵۰؛ واقدی، ج۱، ص۱۶۷.
  26. ابن سعد، ج۳، ص۴۱۱؛ ابن کثیر، ج۲، ص۵۰۵.
  27. ابن عبد البر، ج۴، ص۲۰۶.
  28. ابن ابی‌حاتم، ج۵، ص۱۳۹؛ ابن حبان، ج۵، ص۴۲؛ ابن ماکولا، ج۲، ص۵۳۷.
  29. «آنان که کوشش‌هایشان در زندگانی دنیا تباه شده است ولی خود گمان می‌برند که نیکوکارند» سوره کهف، آیه ۱۰۴.
  30. «از کسان زیانکارتر» سوره کهف، آیه ۱۰۳.
  31. بخاری، ج۵، ص۱۷۲؛ سیوطی، ج۴، ص۲۵۳.
  32. محمدی، رمضان، مقاله «ابوحمیضه»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۵۴-۲۵۵.