صفوان بن مهران جمال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابومحمد صفوان بن مهران بن مغیره اسدی جمال کوفی اهل کوفه بود و در ناحیه بنی حرام (بنی خزام) سکونت داشت. او از موالی بنی کاهل بود.[۱] صفوان از اصحاب امام صادق[۲] و امام کاظم(ع) بوده و از آن دو امام بزرگوار، ابوحمزه ثمالی، ابوعبیده حذاء، ابوعزه خراسانی و عامر بن سمط روایت کرده است. نامش در اسناد ۷۱ روایت ذکر شده است.[۳] علمای رجال او را محدثی شیعه و ثقه دانسته‌اند.[۴] کسانی چون: ابن ابی نجران، ابن ابی نصر، ابن فضّال و ابن محبوب از او روایت شنیده‌اند.[۵] صفوان نزد امام کاظم(ع) گرامی بود. روزی بر امام(ع) وارد شد و آن حضرت فرمود: همه چیز تو نیکوست به جز یک چیز و آن، این است که شتران خویش را به هارون کرایه می‌‌دهی. صفوان به امام(ع) گفت: من آنها را جز به راه مکه کرایه نداده‌ام و خود نیز عهده‌دار آنها نمی‌شوم، بلکه غلامان خود را با آنها می‌‌فرستم. امام فرمود: آیا کرایه تو نزد آنان می‌‌ماند؟ آیا دوست داری آنان زنده برگردند تا کرایه‌ات را بگیری؟ گفت: آری. امام فرمود: هر زمان کسی بقای آنها را بخواهد، از آنهاست. صفوان هم همه شتران خویش را فروخت.[۶] وی دارای کتابی حدیثی بوده است که سندی بن محمد آن را گزارش کرده است.[۷].[۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  2. رجال الطوسی ۲۲۰.
  3. معجم رجال الحدیث ۹/۱۳۸.
  4. رجال النجاشی ۱/۴۴۱.
  5. جامع الرواة ۱/۴۱۲.
  6. اختیار معرفة الرجال ۴۹۸.
  7. الفهرست (طوسی) ۸۴.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۰۶.