احمد بن نضر خزاز جعفی در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابو الحسن احمد بن نضر خزاز یا حزار[۱] جعفی از محدثان مورد اعتماد شیعی بود و هر چند زیست‌نامه روشنی ندارد، اما شواهد حاکی از آن است که وی از موالی شیعه بود که به علت سکونت در کوفه به عنوان کوفی توصیف شده بود[۲]. او روایت‌های بسیاری از ائمه (ع) دارد، به‌گونه‌ای که در سلسله سند ۸۷ روایت نام وی ثبت شده است[۳]. فرزندش ابوالحسین نیز از افراد سرشناس شیعی بود[۴] و از این‌رو گاهی برخی از رجالیون، احمد را از طریق او می‌شناسانند[۵].

بیشتر روایت‌های احمد بن نضر از پیامبر (ص)[۶] و ائمه (ع) با واسطه افرادی چون ابو عباس بن عقده، محمد بن سالم و احمد بن محمد بن خالد برقی و دیگران است[۷]. او هیچ حدیثی را به طور مستقیم از امامی روایت نکرده و تنها روایت او از امام رضا (ع) نیز با واسطه عمر بن ابوحسنی جمال است[۸]. شاید به همین سبب علمای رجالی تنها به ذکر اطلاعات مختصری از وی بسنده کرده‌اند[۹].

گویا احمد کتابی در موضوعات حدیثی نوشته بوده[۱۰] که جمعی از جمله ابوعباس احمد بن محمد از قول احمد بن محمد بن یحیی خازمی (یا:حازمی) از پدرش آن را روایت کرده‌اند[۱۱][۱۲]

منابع

پانویس

  1. نقد الرجال. ج۱، ص۱۷۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۳، ص۱۱۰.
  2. رجال النجاشی، ص۹۸؛ کتاب الرجال، ابن داوود، ص۴۷؛ خلاصة الأقوال، ص۷۲.
  3. رجال النجاشی، ص۹۸؛ خلاصة الأقوال، ص۷۲؛ منتهی المقال، ج۱، ص۳۶۰.
  4. معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۴۲.
  5. رجال النجاشی، ص۹۸؛ أعیان الشیعة، ج۳، ص۴۴؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۴۴.
  6. الاستبصار، ج۱، ص۴۷۱.
  7. شعب المقال، ص۵۰.
  8. المحاسن، ج۲، ص۴۸۱؛ وسائل الشیعة، ج۲۵، ص۷۹.
  9. الفهرست، طوسی، ص۸۱.
  10. موسوعة طبقات الفقهاء، ج۳، ص۱۱۱.
  11. رجال النجاشی، ص۹۸؛ نقد الرجال، ج۱، ص۱۷۶.
  12. امیری، زکیه سادات، مقاله «احمد بن نضر خزاز جعفی»، دانشنامه امام رضا ج۲ ص ۶.