احمر بن معاویه تمیمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام و کنیه وی را به اختلاف «احمر» و «مُرّه» و «ابوشُعیل»، «ابوشَعبل» و نیز «ابوشبل» گفته‌اند[۱]. برخی برخلاف منابع کهن، او را «احمد» نیز نامیده‌اند [۲]. روشن است که جز نام «مُرّه» بقیه تصحیف است. نسب او به تیره مقاس از قبیله بنی‌تمیم می‌رسد و در شمار صحابیانی است که به کوفه هجرت کرد[۳]. ابونعیم[۴] وی را گندمگون عُکاظی وصف کرده است.

از احمر یک روایت نقل شده که بر پایه آن، او برای اظهار اسلام و انقیاد تیره بنومقاعس[۵] نزد پیامبر خدا (ص) آمد و ایشان برای وی و پسرش شعبل، امان‌نامه‌ای داد که امیر مؤمنان (ع) آن را نوشت و رسول خدا (ص) آن را مُهر کرد. در بخشی از آن امان‌نامه آمده است که آزاردهندگان بنومقاعس، از زنهار الهی بیرون هستند. ابونعیم[۶] این روایت را مرسل و غریب دانسته است. در صورتی که این روایت درست باشد، او از رؤسا و مشایخ طایفه خود بوده است. [۷]

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۱۷۷.
  2. بروجردی، ج۲، ص۱۲۳؛ خویی، ج۳، ص۱۳۳.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۱۸۷ و ج۳، ص۲۸۳.
  4. ابونعیم، ج۱، ص۳۳۰.
  5. احمدی میانجی، ج۳، ص۲۸۴.
  6. ابونعیم، ج۱، ص۳۳۰.
  7. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «احمر بن معاویه تمیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۴-۱۵.