اخلاق زیست‌محیطی

مقدمه

اخلاق زیست‌محیطی در حوزه روابط انسان با طبیعت است. اسلام بر رعایت و حفظ محیط زیست تأکید کرده است و تخریب آن غیر قابل جبران است^[۱]. این اخلاق از اسراف و تبذیر در ثروت عمومی و منابع طبیعی، آب و انرژی و... منع می‌کند^[۲]. سرچشمه همه فضائل انسانی عبودیت در برابر خداوند است و نقطه مقابل آن خودبینی و خودپرستی است که در حوزه‌های مختلفی ظهور و بروز دارد از آن جمله در حوزه زیست‌محیطی سبب می‌شود که محیط زیست را در نظر نداشته و به تضییع آن بپردازد چنانکه امروزه در دنیا دیده می‌شود^[۳]. دولت اسلامی نیز چنین رفتاری را غیر اسلامی می‌داند و موظف است با تخلفات زیست‌محیطی مانند تخریب جنگل‌ها برخورد کند^[۴].