ارض واسعه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

﴿يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ[۱]. برخی علما و بزرگان بر این باوراند: آنچه از سیاق بر می‌آید مقصود از کلمه (ارض) در جمله ﴿إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ، همه کره زمین است که ما بر پشت آن قرار گرفته و زندگی می‌کنیم»[۲]. در شأن نزول این آیه آمده است: «آیه درباره مؤمنانی نازل شده که در مکه تحت فشار شدید کفار بودند، به طوری که توانائی بر ادای وظائف اسلامی خود نداشتند به آنها دستور داده شد از آن سرزمین هجرت کنند»[۳]. «مفسرین مانند شیخ طوسی و طبری، زمخشری و میبدی و ابوالفتح این آیه را برای تشویق مستضعفان مکه برای مهاجرت به مدینه دانسته‌اند»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. «ای بندگان مؤمن من! زمین من گسترده است پس، تنها مرا بپرستید!» سوره عنکبوت، آیه ۵۶.
  2. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۲۸.
  3. تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۴۴.
  4. باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ص۲۴۰.
  5. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۲۵۹.