ارینق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

گویا این کلمه تصغیر واژه «أرنق» (گلی که سیل از خود بر جای می‌‌گذارد) است. از حدود جغرافیایی این سرزمین، در منابع سخنی به میان نیامده است اما از شعری که از خوات بن جبیر انصاری در رد عباس بن مرداس بر جا مانده،[۱] معلوم می‌‌گردد که این سرزمین از سرزمین‌های تابعه بنی سلیم بوده است.[۲]

منابع

پانویس

  1. {{عربی|تبکّی علی قتلی یهود و قد تری من الشجوِ لو تبکی أحبّ و أقربا فهلّا علی قتلی ببطن أرینق بکیت و لم تعول من الشجو مُسهبا]] (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۰۱)
  2. عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۷-۲۸.