اسامة بن حارث هذلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابن حجر[۱] در بخش سوم کتابش (مخضرمین) از وی یاد کرده و او را از بنوعمرو بن حارث شمرده است. به گفته ابن حجر[۲] مرزبانی او را شاعر مخضرم - یعنی کسی که هم جاهلیت و هم اسلام را درک کرده - دانسته است. برخی اشعار وی در منابع و در دیوان هذلیون آمده است. هنگامی که رسول خدا (ص) تصمیم گرفت قبیله خزاعه را، پس از آنکه مورد ستم بنوکنانه قرار گرفته بودند، یاری کند، اسامه نیز در این باره شعری سرود[۳]. برخی اشعار او مورد استناد اهل لغت قرار گرفته است[۴][۵]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۳۳۸.
  3. بکری، ج۴، ص۱۳۶۸.
  4. ر. ک: فراهیدی، ج۳، ص۳۶۱؛ جوهری، ج۱، ص۱۵۲.
  5. خانجانی، قاسم، مقاله «اسامة بن حارث هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۳۶-۳۷.