اسد بن عبدالله
اسد بن عبدالله از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسد بن عبدالله در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نسبت قبیلگی او شناخته نیست. در میان صحابه‌نگاران، تنها ابن حجر[۱] نام او را در شمار صحابه آورده است. مستند او، ذکر نام «اسد بن عبدالله» از سوی اسماعیل بن احمد ضریر [۲] در تفسیر آیه ﴿هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا﴾[۳] است. این آیه در مقام بیان علت جلوگیری خداوند از وارد شدن مسلمانان به مکه و جنگیدن با مشرکان در واقعه صلح حدیبیه است. یکی از این دلایل، وجود مخفیانه عده‌ای از مسلمانان (مانند اسد بن عبدالله) در مکه است که بیم آن بود با حمله مسلمانان به مکه به آنان آسیب برسد.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۰۶.
- ↑ نیشابوری نویسنده الکفایة فی التفسیر و منویی بعد از ۲۳۰.
- ↑ «آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا می‌بودند، کافران از آنان را عذابی دردناک می‌کردیم» سوره فتح، آیه ۲۵.
- ↑ قلیچ، رسول، مقاله «اسد بن عبدالله»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۴۳-۴۴.