اسد بن کعب قرظی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

از زندگی وی اطلاعی نیست، جز آنکه برخی سیره‌نویسان و مفسران از وی در شمار یهود بنی قریظه یاد کرده‌اند که همراه برادرش أُسید، پیش از تسلیم شدن این قبیله در غزوه بنی قریظه و تن دادن به حکمیت سعد بن معاذ، اسلام پذیرفتند[۱].

بنا به نوشته طبری، او همراه جمعی از یهود، پس از پذیرش اسلام، از پیامبر خواستند همچنان براساس تورات روزهای شنبه را گرامی بدارند. در پی این ماجرا آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ[۲] نازل شد و ایشان را به تسلیم محض فرا خواند[۳]. نیز روایت شده است که مقصود از ﴿قَائِمَةٌ در آیه ﴿لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ[۴]، اسد بن کعب قرظی و برادرش أسید و تنی چند از یهود هستند[۵][۶]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۲۰۷؛ طبری، ج۴، ص۷۱.
  2. «ای مؤمنان! همگی به فرمانبرداری (خداوند) درآیید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید که او برای شما دشمنی آشکار است» سوره بقره، آیه ۲۰۸.
  3. طبری، ج۲، ص۴۴۲؛ سیوطی، ص۵۷۹.
  4. «آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند که در طول شب آیات خداوند را تلاوت می‌کنند در حالی که سر به سجده دارند» سوره آل عمران، آیه ۱۱۳.
  5. ابن حجر، ۱، ص۲۰۷.
  6. سامانی، سید محمود، مقاله «اسد بن کعب قرظی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۴۵.