اسود بن خلف بن عبد یغوث قرشی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وی را صحابی[۱] و به اختلاف از تیره بنو زُهری[۲] و یا از تیره بنوجمح[۳] دانسته‌اند، اما ابن عبدالبر[۴] نسبت جمحی را صحیح دانسته است.

از اسود نقل شده است که نامه‌ای را در کعبه یافت که در آن نام محمد (ص) آمده بود و آن را کتمان کرد تا کشته نشود[۵]. در گزارشی دیگر آمده است که اسود، رسول خدا را در فتح مکه دید که مردم با ایشان بر اسلام بیعت می‌کردند و کلمه شهادتین می‌‌گفتند[۶].

همچنین اسود دیده است که رسول خدا (ص)، حسین یا حسن (ع) را در بغل می‌گرفت و می‌بوسید، سپس به مردم می‌فرمود: «فرزند، پدر را به بخل و ترس مالی می‌کشانده[۷]. در سند این روایت که از ابن خثیم آمده، خدشه شده است [۸]. همچنین اسود گوید: پیامبر، او را برای تجدید علائم حرم فرستاد[۹]. تنها راوی از وی، فرزندش محمد است[۱۰][۱۱]

منابع

پانویس

  1. ابن حمزه، ص۳۱؛ طوسی، ص۲۵؛ ابن حجر، تعجیل، ص۳۸.
  2. بخاری، ج۱، ص۴۴؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۲۹۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۶؛ ابن حمزه، ص۳۱؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۲۴.
  3. ابن حجر، تعجیل، ص۳۹.
  4. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۱.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۲۵.
  6. عبدالرزاق صنعانی، ج۶، ص۵؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۱۵ و ج۴، ص۱۶۸؛ ابن ابی عاصم، ج۲، ص۱۴۷؛ ابن حبان، ص۶۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۶۹.
  7. حاکم نیشابوری، ج۳، ص۲۹۶؛ ابن عساکر، ج۱، ص۱۸۱ و ج۱۳، ص۲۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۷؛ هیثمی، ج۸، ص۱۵۵.
  8. ابن جوزی، ص۲۲۲.
  9. طبرانی، ج۴، ص۲۸۰.
  10. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۱؛ ذهبی، ج۱، ص۱۸.
  11. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسود بن خلف بن عبد یغوث قرشی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۶۷.