امرؤالقیس بن حجر بن حارث کندی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
امر القیس بن حجر کندی (حدود ۱۳۰ – ۸۰ قبل از هجرت) مشهورترین شاعر عرب علی الاطلاق و پرچمدار همه شاعران عرب از قوم بنی آکل المرار. اصل او از یمن و متولد نجد و یا متولد مخلاف سکاسک در یمن بود. نام او را حندج و ملیکة و عدی و لقب او را امرء القیس گفته‌اند. پدرش رئیس (ملک) آسد و غطفان و مادرش خواهر شاعر معروف مُهلهل بود. در آغاز جوانی به سرودن شعر پرداخت و زندگی را با لهو و لعب می‌‌گذراند. از اینرو پدرش او را به منطقه دمون در حضرموت که مسکن آباء و اجدادش بود تبعید کرد و او پنجاه سال در آنجا ماند تا خبر قتل پدرش را شنید و به خونخواهی او برخاست و از بیم منذر بن ماء السماء از این سو به آن سو در گریز بود و از این رو او را ملک ضلیل (شاه راه گم کرده) نامیدن. سرانجام به پایتخت امپراتوری بیزانس رفت و از سوی یوستینانوس به امارت بادیه فلسطین گماشته شد اما در راه بر اثر نوعی بیماری آبله در آنکارا درگذشت و چون بدنش بر اثر این بیماری پر از زخم شده بود به ذوالقروح (زخم دار) ملقب گردید. در آیین و کیش او اختلاف است اما درست‌ترین اقوال آن است که وی بر کیش مزدک بود وی سراینده مشهورترین معلقه از معلقات سبع است.[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ زرکلی، خیرالدین، اعلام، ج۱، ص۳۳۱؛ شیخ عباس قمی، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵۶؛ معجم المؤلفین، ج۲، ص۳۲۰؛ الأب شیخو، المجانی الحدیثة، ج۱، ص۲۹.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ ص ۵۳۳