ام‌حسن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ام حسن)

مقدمه

ام‌حسن، فرزند امام مجتبی (ع) و مادرش «اُمِّ‌بشیر»[۱] دختر ابی مسعود انصاری[۲] یا خزرجی[۳] است. برخی نیز، مادر او را ملیکه یا ملکه، دختر احنف بن قیس دانسته‌اند[۴].

به گفته برخی از معاصرین، وی همراه مادر، برادران خود قاسم بن حسن و احمد بن حسن و خواهرش «اُمُّ‌الخیر» با امام حسین (ع) از مدینه به کربلا آمد[۵] و هنگام غارت خیمه‌های سیّدالشهداء (ع) زیر دست و پای مهاجمین بی‌رحم به شهادت رسید[۶]. ولی در منابع پیشین از او به عنوان شهید یاد نشده است.[۷]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. ام‎بشر (تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۳؛ وسیلة الدارین، ص۲۴۷.)
  2. معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۵.
  3. ارشاد، شیخ مفید، ج۲، ص۲۰، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید؛ المجدی، ص۱۹. نیز ر. ک: (معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۶.) خزرج، شاخه‎ای است از انصار. (الانساب، سمعانی، ج۲، ص۳۵۹.)
  4. لباب الانساب، ج۱، ص۳۴۴.
  5. تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۳؛ وسیلة الدارین، ص۲۴۷.
  6. معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۵.
  7. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۹۸-۹۹.