انگشتر امام حسین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ائمه(ع) هر کدام شعار و جمله‌ای را بر نگین انگشتر خود حک می‌کردند و نشان‌دهندۀ روح و فکر خاص آن امام بود. نقش نگین انگشتر سیدالشهدا(ع) عبارت بود از إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‏ و به نقلی دو انگشتر داشت. بر نگین یکی لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ و بر دیگری إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ بود[۱]. هر دو تعبیر، گویای روح شهادت‌طلب آن حضرت و مقام رضا و تسلیم او به دیدار خدا و پروردگار است. روایت است که در دست امام صادق(ع) انگشتر جدش حسین بن علی(ع) بود و بر نگین آن نوشته بود: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ[۲] و این نیز که توحید، سرمایۀ لقای الهی است، نشان‌دهندۀ روح خداجویی و شهادت‌طلبی اوست[۳].

منابع

پانویس

  1. سفینة البحار، ج۱، ص۳۷۷.
  2. امالی صدوق، ص۱۲۴.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۲.