اهل الله

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

علی (ع) در نهج‌البلاغه درباره اهل الله می‌گوید: «يَتَنَسَّمُونَ‏ بِدُعَائِهِ رَوْحَ‏ التَّجَاوُزِ»[۱] اینها کسانی هستند که در حالی که خدا را می‌خوانند و استغفار می‌کنند و غرق در استغفار هستند، نسیم آمرزش را در درون خود احساس می‌کنند؛ یعنی احساس می‌کنند [که] آمرزیده شده‌اند، نسیم تجاوز را در روح خود احساس می‌کنند[۲][۳][۴]

منابع

پانویس

  1. نهج‌البلاغه، خطبه ۲۲.
  2. اینها چیزهائی است که از سطح فکر امثال ما بالاتر است و شاید نتوانیم باور کنیم.
  3. انسان کامل، ص۱۶۶.
  4. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۷۴.