بحث:الهام در قرآن
الهام در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم
مراد از کلمه «الهام» که مصدر «اَلهَم» است، به معنای آن است که تصمیم و آگهی و علمی از خبری در دل آدمی بیفتد، و این خود مرتبه‌ای از دریافت‌های باطنی انسان و افاضه‌ای است الهی، که به وسیله آن صورت علمیه‌ای تصوری و یا تصدیقی برای انسان حاصل می‌گیرد و در مرتبه‌ای پایین از وحی و بسا تجربه‌ای باطنی برای عموم است که خدای تعالی به دل هر کس که بخواهد می‌اندازد. در این مدخل که در آیات فراوان با واژه تعلیم و علم لدنی یاد شده، اشاره به این حقیقت دارد. ﴿وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا﴾[۱]
نکته: در این آیه بر الهام معارف و علوم دست نایافتنی پیامبر از سوی خداوند تأکید شده و یکی از دلائل عصمت و صیانت پیامبر شمرده شده است[۲].
پانویس
- ↑ «و اگر بخشش و بخشایش خداوند بر تو نبود گروهی از ایشان به بیراه کردن تو کوشیده بودند حال آنکه جز خودشان را بیراه نمی‌کنند و به تو هیچ زیانی نمی‌رسانند و خداوند کتاب و فرزانگی بر تو فرو فرستاد و به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۱۶۳.