بحث:توحید عبادی در کلام اسلامی

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

توحید عبادی به معنای یکتاپرستی است؛ تنها خدا را بندگی کردن و فقط او را شایسته عبادت دانستن. عبادت به‌ معنای خضوع و تذلل و خشوعی است که از باور به شایستگی معبود برخیزد. از این رو سجود ملائکه در برابر آدم (ع) و سجود برادران یوسف در برابر یوسف (ع) عبادت آدم (ع) و یوسف (ع)، به شمار نیامده است. قرآن کریم علت وجود عبادت و پرستش خداوند را شایستگی می‌داند و اینکه او تنها معبودی است که شایسته عبادت است[۱].[۲]

پانویس

  1. ﴿قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ؛ سوره اعراف، آیه ۲۳ و ﴿قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِيَ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِي لِلَّذِينَ آمَنُواْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ؛ آیه ۳۲؛ ﴿إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي ؛ سوره طه، آیه۱۴؛ مفاهیم القرآن‌، ۱/ ۴۰۷؛ البیان فی تفسیر القرآن، ۱/ ۳۲۳.
  2. فرهنگ شیعه، ص ۲۰۳.