بحث:خروج سفیانی در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

پاسخ تفصیلی

وقوع حتمی خروج سفیانی

  • یکی از نشانۀ ظهور[۱] امام مهدی(علیه السلام) که وقوعش حتمی شمرده شده خروج سفیانی است.[۲] امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۳] «خروج سفیانی از علایم حتمی ظهور است.»[۴] خروج "سفیانی" در بسیاری از منابع حدیث شیعه و اهل تسنّن به عنوان یکی از نشانه‌های ظهور مصلح بزرگ جهانی، و یا به عنوان یکی از حوادث آخر زمان آمده است[۵].[۶]

مکان خروج سفیانی

  • بر اساس روایات مکان و زمان خروج سفیانی مشخص شده است که در ذیل به بررسی آن ها می پردازیم.
  • مکان خروج سفیانی؛ دربارۀ مکان خروچ سفیانی مکان‌های مختلفی گفته شده است: حمص، وادی یابس، ایلیاء، بیت المقدس، اندرا و روم[۷]. روایاتی که درباره مکان خروج سفیانی وارد شده است به سه دسته تقسیم می شوند:[۸]
  1. روایاتی که قیام او را از سرزمین شام می‌ دانند، مانند:
    1. امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند:[۹] «...سفیانی از شام خروج می‌کند پس اهل شام از او اطاعت می‌کنند.»[۱۰]
    2. عبدالله بن أبی منصور گوید: از امام صادق(علیه السلام) درباره نام سفیانی سؤال کردم؛ ایشان فرمود: [۱۱] «به نام او چه کار داری؟ وقتی او پنج منطقه شام، یعنی دمشق، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین را اشغال کرد، در آن هنگام، منتظر گشایش باشید.»[۱۲]
  2. روایاتی که حرکت او را از وادی یابس (سرزمین خشک) می ‌دانند: امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:[۱۳] «سپس سفیانی ملعون از سرزمین خشک قیام می‌کند.»[۱۴]
  3. روایتی که به قیام او از ناحیه مغرب اشاره کرده است، مانند:
    1. امام باقر (علیه السلام) فرمودند:[۱۵] «خراسانی، و سفیانی به آن ها یورش می‌برند؛ یکی از مشرق، دیگری از مغرب.»[۱۶]
    2. امام هادی(علیه السلام) نیز فرمودند:[۱۷] «برای فرزندان فلانی چاره‏ای جز این که به حکومت برسند نیست. بعد از آنکه به حکومت رسیدند و سپس اختلاف پیدا کردند، حکومتشان متفرق شده و کارشان پراکنده خواهد شد. تا اینکه خراسانی و سفیانی بر آنها خروج خواهند کرد، این از مشرق و آن از مغرب و آن دو هم چون دو اسب در حال مسابقه به سوی کوفه می‏‌تازند این از یک سوی و دیگری از سوی دیگر، تا اینکه به دست آنها فرزندان فلانی نابود می‏‌شوند. آگاه باشید آنان هیچ ‏یک از آنها را باقی نخواهند گذارد.» سپس فرمود: «خروج سفیانی و یمانی و خراسانی در یک سال و در یک ماه، منظم و پشت سر هم هم چون دانه‏‌های جواهر به نخ کشیده خواهد بود.»[۱۸]
    3. امام باقر(علیه السلام) نیز فرمودند:[۱۹] «لا بد است از این که بنی عباس به حکومت برسند. وقتی به حکومت رسیدند و با یک دیگر اختلاف کردند و کارشان متشتت و پراکنده شد، خراسانی و سفیانی بر آن ها خروج خواهند کرد؛ این یکی از مشرق و آن دیگری از مغرب و هم چون دو اسب مسابقه به سوی کوفه می‌‏تازند و از یک دیگر سبقت می‌‏گیرند، این از یک سوی و دیگری از سوی دیگر تا این که به دست آن دو بنی عباس هلاک می‌‏شوند. آگاه باشید که آن دو احدی از آنان را ابدا باقی نخواهند گذاشت.»[۲۰]
  • محتوای روایتی که حرکت او را از مغرب می ‌داند، منافاتی با سایر روایات ندارد؛ چرا که شام از نظر جغرافیایی در غرب عراق قرار دارد و محتمل است، مخاطب این روایت، شیعیان عراق بوده ‌اند. بنابراین، روایت یاد شده به جهت جغرافیاییِ به سرزمین شام اشاره دارد. محتوای دسته دوم روایات نیز با دسته اوّل هما‌هنگ است؛ چرا که "وادی یابس" از مناطق سرزمین شام است.[۲۱] امیرالمؤمنین (علیه السلام) در این ‌باره فرموده ‌اند:[۲۲] «سفیانی ... از منطقه‌ای از شهر دمشق قیام می‌کند؛ از سرزمینی که به آن وادی یابس گویند.»[۲۳]
  • بنابراین، روایات در این که محل خروج سفیانی سرزمین شام است، اتفاق نظر دارند. تعدد روایات یاد شده و گزارش آن‌ها در منابع دست اوّل حدیثی، موجب اطمینان به مضمون آن‌ها (قیام سفیانی از سرزمین شام) می‌شود. البته توجه به این نکته ضروری است که منظور از شام، تنها کشور سوریه فعلی نیست، بلکه شام قدیم بسیار پهناور تر از سوریه فعلی بوده است و چنان که در کتاب‌ های مربوطه ذکر شده، این کشور پنج منطقه را در بر می‌ گرفته که عبارتند از: دمشق، حمص، قنسرین، فلسطین و اردن.[۲۴] لذا سفیانی از هر یک از مناطق یاد شده خروج کند، خروج از شام بر آن صدق می ‌کند.[۲۵]

زمان خروج سفیانی

  • زمان خروج سفیانی؛ بدون تردید، برای قیام سفیانی، سال مشخصی را نمی ‌توان تعیین کرد؛ چرا که به دلیل پیوستگی این حادثه با ظهور امام مهدی(علیه السلام)، تعیین زمان برای آن به تعیین وقت برای ظهور امام مهدی(علیه السلام) خواهد انجامید، اما زمان این رخداد از برخی جهات تعیین شده است؛ روایات متعددی ماه رجب را زمان آغاز این حرکت ضدّ ارزشی نام برده ‌اند.[۲۶] برخی از این روایات، معتبر به شمار می ‌روند، و افزون بر آن، مضمونی یکسان دارند که خلاف آن روایت نشده است، مانند:[۲۷]
  1. امام صادق در حدیث معتبری فرموده ‌اند:[۲۸] «حرکت سفیانی از نشانه‌های حتمی و قطعی است و در ماه رجب روی خواهد داد.»[۲۹]
  2. همچنین حضرت فرمودند:[۳۰] «سفیانی از امور حتمی است و خروج او در ماه رجب می‌باشد ... .»[۳۱]
  • زمان قیام سفیانی از جهت دیگری نیز به نوعی تعیین شده است و آن، هم‌ زمان بودن آن با حرکت یمانی است؛ همان مرد یمنی که به انگیزۀ اصلاح و مقابله با فساد، جنبش خود را آغاز می ‌کند و در برخی از روایات از او تمجید شده است[۳۲].[۳۳]
  • البته برای خروج سفیانی سه زمان مختلف هم گفته شده است:
  1. زمان پیش از ظهور: خذلم بن بشیر می گوید: به امام سجاد(علیه السلام) عرض کردم:[۳۴] "آمدن مهدی و نشانه‌ها و علایم آنرا برای من بیان نمایید تا بدانم چه زمان ظهور می‌کند؟" فرمود: «وقتی او خروج می‌کند، مهدی پنهان است و بعد از آن قیام می‌کند.»[۳۵]
  2. سال قیام امام مهدی(علیه السلام): امام باقر(علیه السلام) فرمودند:[۳۶] «سفیانی و قائم در یک سال ظهور می کنند.»[۳۷]
  3. سفیانی پس از ظهور قیام می کند: امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۳۸] «هنگامی که سفیانی خروج کند، سپاهی به طرف ما و سپاهی به طرف شما گسیل می‌دارد. وقتی چنان شد، شما نزد ما بیایید با [هر] وسیله‌ای نزد ما بیایید: با مرکبی ناهموار و سخت یا هموار و آرام.»[۳۹]
  • باید توجه داشت احتمال سوم ترجیح داده شده است زیرا عموم روایات آنرا بیان می کنند و اینکه خسف به بیداء که یکی دیگر از علائم ظهور است و موجب فرورفتن سفیانی و لشکریانش در سرزمین بیداء می شود، پس از ظهور اتفاق می افتد، همچنین روایاتی نیز بر درگیری سفیانی با حضرت مهدی(علیه السلام) و یا کشته شدن وی به دست آن حضرت دلالت دارد.[۴۰]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. باقری ‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۷۲ـ۷۸
  2. ر.ک. موسوی ‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج2، ص53ـ50؛ تونه ای، مجتبی، موعودنامه، ص404؛ نویسندگان کتاب، آفتاب مهر، ج۱، ص ۲۲۴؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۳۹۰؛ نویسندگان کتاب، چشم به راه مهدی، ص ۲۷۳ـ۲۷۵؛ رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۵۲۴
  3. الغیبه، للطوسی، ص ۴۳۵
  4. ر.ک. رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۵۲۴
  5. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۲، ۱۹۰، ۱۹۲، ۲۰۶، ۲۰۸ و ۲۰۹
  6. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص ۱۸۰ـ ۱۸۵
  7. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامه امام مهدی، ج ۷، ص ۴۳؛ صادقی فدکی، سید جعفر و فقهی زاده، عبدالهادی، تحلیل انتقادی دیدگاه‌های موجود دربارۀ خروج سفیانی و روایات آن، ص ۱۳۱.
  8. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۱۴۰ ـ ۱۴۴
  9. الغیبة للنعمانی، ص۳۱۶، ب ۱۸، ح۱۴
  10. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۱۴۰ـ۱۴۴؛ صمدی، قنبرعلی، آخرین منجی، ص 160 ـ 162
  11. ابن قولویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۹، ب۲۵، ح۱۱؛ دمشق، حمص و قنسرین سه منطقه از کشور سوریه هستند
  12. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۴۶ ـ ۴۸
  13. الغیبة للطوسی، ص۴۴۴، ح۴۳۷
  14. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  15. الغیبة للنعمانی، ص۲۶۲، ب ۱۴، ح۱۳
  16. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  17. غیبت نعمانی، ص ۲۵۵
  18. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۶۴۷ ـ ۶۴۹
  19. غیبت نعمانی، ص؟؟؟
  20. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۶۴۷ ـ ۶۴۹
  21. الانساب، ج۵، ص۶۷۴
  22. معجم احادیث الامام المهدی (علیه السلام)، ج۳، ص۸۸
  23. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  24. معجم البلدان، ج۱، ص۱۰۳
  25. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  26. الغیبة للنعمانی، ص۳۱۰، ب ۱۸، ح۱، ح۲
  27. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  28. ابن قولویه، محمد بن علی، کمال‌الدین، ص۶۵۰، ب ۵۷، ح۵؛ تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۹
  29. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴؛ صمدی، قنبرعلی، آخرین منجی، ص 160 ـ 162
  30. الغیبة للنعمانی، ص۲۹۹، ب۱۸، ح۱
  31. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۴۶ ـ ۴۸؛ صمدی، قنبرعلی، آخرین منجی، ص 160 ـ 162
  32. الغیبة للنعمانی، ح۳۱۶، ب ۱۴، ح۱۳
  33. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۱۴۰ـ۱۴۴
  34. طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۴۳، ح۴۳۷
  35. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج 3، ص 126 ـ 128
  36. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۶۷، ح۳۶
  37. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج 3، ص 126 ـ 128
  38. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص306
  39. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج 3، ص 126 ـ 128
  40. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج 3، ص 126 ـ 128