بحث:رضایت

احساس رضایت

• از مؤلفه‌های سلامت روان در خانواده، احساس رضایت و ارزیابی مثبت معطوف به عملکرد انسان در خانواده است، از نظرگاه دین این نگرش به زندگی منحصر در رضامندی انسان نسبت به تحقق خواسته‌های مادی و دنیوی نبوده و با رضایت معنوی، به معنای دست‌یابی به افق کمال‌گرای انسان عجین شده است. در فرهنگ انتظار هر دو مؤلفه به خوبی مورد توجه بوده و خانواده منتظر می‌‌تواند در رویکرد مادی و معنوی خود به احساس رضایت از زندگی دست یابد، از یک سو در امور مادی می‌‌توان بروز این احساس را معطوف به گشایش در امور و رهایی از تنگناهای زندگی دانست؛ انتظارمدارانی که احیای امر پروردگار را بر خواسته‌های شخصی خود که می‌‌تواند سلامت روان خود و خانواده را با تهدید مواجه سازد ترجیح می‌‌دهند، به گشایش و نجات از بن بست‌های روزمره نوید داده شده‌اند. همچنین در بُعد فرا مادّی، نائل آمدن به یکی از آرزوهای همیشگی انسان دیندار و معتقد به ولایت اهل بیت(ع) در راستای توفیق معیت و همراهی با راهبران آسمانی قابل تأمل است. دست‌یابی به این مهم در افزایش میزان رضایت معنوی مؤثر و شادی زاید الوصفی را به سبب حسن عملکرد به همراه دارد. در روایات اسلامی این معیت به افرادی که با عمل به وظایف خود در دوران غیبت در زمره منتظران حقیقی قرار گرفته‌اند داده شده و رضایتمندی آنان را به دنبال دارد. تحدید کامل اولویت‌های زندگی براساس ارکان اساسی انتظار، خانواده را از پرداختن به امور و مسائلی که در بینش انتظار فاقد ارزشند دور کرده و خانواده منتظر را قرین شادکامی و احساس رضایت از زندگی دین‌مدارانه می‌‌کند».