بحث:روح در کلام اسلامی
مقدمه
- روح انسانی، امری است لطیف که علم و ادراک انسان مستند بدو است. روح را مبدأ حیات دانسته‌اند و آدمی به وسیله آن احساس می‌کند و حرکت ارادی دارد. فهمیدن، تصور کردن، تصمیم گرفتن، عشق ورزیدن، تنفر داشتن و از این قبیل، همه به روح مربوطاند[۱][۲].
معانی روح در قرآن
- روح مقدسی که پیامبران (ع) را برای ادای وظیفه الهی‌شان یاری می‌کند[۳]؛
- نیرویی معنوی و الهی که مؤمنان را پشتیبانی می‌کند[۴]؛
- فرشته وحی که "امین" نیز خوانده می‌شود[۵]؛
- فرشته بزرگی از فرشتگان خاص خدا یا مخلوقی برتر از فرشتگان[۶]؛
- قرآن و وحی[۷]؛
- روح انسان[۸].
- نخستین نکته درباره روح انسانی این است که حقیقت آن بر ما پوشیده است. خداوند در قرآن کریم فرموده است که دانش آدمی از روح بسی اندک است[۹]. نقص دانش بشری و تفاوت بنیادی روح و جسم و مأنوس بودن انسان با جهان ماده، موجب شده است که راه یافتن به حقیقت روح برای او ناممکن نماید. روح، حقیقتی ماورای طبیعی است و فعالیت او با فعالیت موجودات مادی متفاوت است؛ هر چند همواره با جهان ماده در ارتباط است[۱۰]. در روایات بزرگان معصوم (ع) نیز آمده است که روح از عالم ملکوت است[۱۱] و از این رو، می‌تواند به مرتبت برتر از فرشتگان دست یابد[۱۲]. ارتباط روح با بدن، به گونه حاکمیت و تصرف است. خداوند جسم آدمی را از گِل آفرید[۱۳] و سپس از روح خویش در آن دمید. روحی که با نفخه ربوبی[۱۴] در بدن آدمی دمیده شد، شایسته آن است که معیار انسانیت انسان شود و بدن را در تأثیر خویش گیرد و خودِ راستین و شخصیت حقیقی آدمی را برسازَد. در روایات شیعه آمده است که روح همچون جسمی لطیف است که با کالبدی ستبر به نام بدن پوشانیده شده است[۱۵]. روح با بدن نمی‌آمیزد و بر آن اتکا ندارد؛ بلکه بدن را در میان می‌گیرد و بر آن احاطه دارد. با مرگ بدن، روح همچنان زنده می‌ماند و زیست می‌کند. علمای اسلام برآن‌اند که روح در مقایسه با بدن اصالت دارد و بدن در مرتبت نازل او جای دارد[۱۶][۱۷][۱۸].
- برای اثبات وجود و اصالت روح گفته‌اند، همه اجزای مادی بدن همواره در حال تغییر و جایگزینی‌اند. سلول‌های بدن می‌میرند و سلول‌هایی دیگر بر جای آنها می‌نشینند؛ اما خود انسان همان است و دگرگون نمی‌شود. این نشان می‌دهد که انسان جز اجزای مادی، حقیقتی دیگر دارد که ثابت و ماندگار است و تغییر نمی‌پذیرد و مرگ ندارد و عامل وحدت شخصیت او است و این همان روح است[۱۹]. بنابر آموزه‌های اسلامی، روح انسان جاودانه است و نابودی نمی‌پذیرد و از این رو، با مرگ انسان، چیزی از روح او کم نمی‌شود[۲۰]. قرآن کریم نیز زندگی پس از مرگ را قطعی شمرده است[۲۱] و از سویی دیگر، جسم آدمی پس از مرگ می‌پوسد و از میان می‌رود. این نشان می‌دهد که چیزی جز بدن، زنده می‌ماند[۲۲]. بدون اثبات بقای روح، وحدت و یگانگی انسان دنیوی و اخروی اثبات‌ناپذیر است و معاد نیز- که از اصول دین است- معنا نمی‌یابد[۲۳]. علمای اسلام معتقدند که چون روح مجرد و منزه از ماده است، جاودان و ماندگار می‌ماند. از دلایل تجرد روح، پدیده رؤیا است که گاه آدمی را از آینده خبر می‌دهد[۲۴]. اگر دستگاه ادراکی انسان تنها از ماده باشد، نخواهد توانست از آنچه هنوز در جهان پیش نیامده است، آگاه گردد؛ زیرا ماده محصورِ زمان و مکان است[۲۵][۲۶].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ المیزان، ۱۰/ ۱۱۸؛ تفسیر نمونه، ۱۲/ ۲۵۵.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 273.
- ↑ ﴿تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللَّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاء اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَ وَلَوْ شَاء اللَّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ ﴾؛ سوره بقره، آیه ۲۵۳.
- ↑ ﴿ لا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾؛ سوره مجادله، آیه ۲۲.
- ↑ ﴿نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأَمِينُ﴾؛ سوره شعراء، آیه ۱۹۳.
- ↑ ﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ﴾؛ سوره قدر، آیه ۴؛ ﴿ يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلائِكَةُ صَفًّا لّا يَتَكَلَّمُونَ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴾؛ سوره نبأ، آیه۳۸.
- ↑ ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلا الإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴾؛ سوره شوری، آیه ۵۲.
- ↑ ﴿ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً ﴾؛سوره اسراء، آیه ۸۵؛ ﴿ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ قَلِيلا مَّا تَشْكُرُونَ ﴾؛سوره سجده، آیه ۹؛ ﴿فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ﴾؛ سوره حجر، آیه ۲۹.
- ↑ ﴿ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً ﴾؛سوره اسراء، آیه ۸۵.
- ↑ تفسیر نمونه، ۱۲/ ۲۵۲.
- ↑ بحارالانوار، ۵۸/ ۴۲.
- ↑ نور الثقلین، ۳/ ص ۲۱۵ و ۲۱۶.
- ↑ ﴿وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن سُلالَةٍ مِّن طِينٍ﴾؛ سوره مؤمنون، آیه ۱۲.
- ↑ ﴿فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ﴾؛ سوره ص، آیه ۷۲؛ ﴿ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ قَلِيلا مَّا تَشْكُرُونَ﴾؛ سوره سجده، آیه ۹.
- ↑ بحارالانوار، ۵۸/ ۳۴.
- ↑ المیزان، ۱۳/ ۱۳۰.
- ↑ بحارالانوار، ۵۸/ ۴۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 273.
- ↑ تفسیر نمونه، ۱۲/ ۲۶۳ و ۲۶۴.
- ↑ المبدأ و المعاد، ۳۱۳؛ المیزان، ۱/ ۳۵۲- ۳۵۰.
- ↑ ﴿ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ﴾؛ سوره بقره، آیه ۱۵۴؛ ﴿وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ﴾؛ سوره سجده، آیه ۱۰ و ۱۱.
- ↑ ﴿أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾؛ سوره احقاف، آیه ۱۴؛ ﴿قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ ﴾؛ سوره زمر، آیه ۷۲.
- ↑ المیزان، ۱۳/ ۲۰۹ و ۲۱۰.
- ↑ ﴿فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ﴾؛ سوره صافات، آیه ۱۰۲.
- ↑ المبدأ والمعاد، ۳۱۹؛ المیزان، ۱۷/ ۲۶۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 274.