بحث:طفلان مسلم بن عقیل
مقدمه
محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثۀ کربلا اسیر شدند. ابن زیاد دستور داد آن دو را زندانی کردند. این دو نوجوان نابالغ مدّت یک سال در زندان بودند.
سپس با کمک "مشکور"، پیرمرد زندانبان که هوادار اهل بیت بود، شبانه از زندان گریختند. شب به خانۀ زنی پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود. وقتی شوهرش "حارث" فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بی‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سر‌های آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد[۱]. در کنار فرات در چهار فرسنگی کربلا شهری است به نام مسیّب که نزدیک آن آرامگاه آبادی است که گویند قبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است [۲].[۳]
پانویس
- ↑ تفصیل ماجرا در «بحار الأنوار»، ج ۴۵، ص۱۰۰ به بعد و در امالی صدوق، ص۷۶ به بعد.
- ↑ آرامگاه‌های خاندان پاک پیامبر، سید عبد الرزاق کمونه، ص۳۰۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۹۵.