بحث:فواید دانستن علائم و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

پاسخ تفصیلی

  • شناخت علائم ظهور، از آن جهت دارای اهمیت است که کارکردها و فواید مختلفی را برای مؤمنان در بردارد.[۱] مهمترین کارکردهای شناخت این علائم عبارتند از:
  1. شناخت حق: ظهور امام زمان(علیه السلام) و آغاز انقلاب مهدوی، ناگهانی است، شناخت این قیام و تمیز دادن آن از واقعه‌های مشابه، امری مهم است؛ زیرا آیندۀ فردی و اجتماعی مؤمنان، با آن گره خورده است. انکار این جریان، ممکن است به انکار معرفت امام حق منجر شود که بدفرجامی آدمی را در پی دارد. روشن است که اطمینان بخشی به مؤمنان دربارۀ حقیقت قیام و انقلاب مهدوی، به لوازم و مقدماتی نیازمند است. تبیین علائم ظهور و معرفی آن به شیعیان یکی از این مقدمات و لوازم است که سبب آگاهی و بصیرت آنان در شناخت حقانیت قیام مهدی(علیه السلام) خواهد شد.[۲]
  2. شناسایی مدعیان باطل: در طول تاریخ برای گروهی از افرادی که در پی منافع شخصی و گروهی بوده‌اند، استفاده از مقدسات، امری رایج بوده است. این افراد با سوء نیت و گروهی نیز با نیت اصلاح وضعیت نابسامان موجود در دوره خود، از عنوان قیام و انقلاب امام مهدی(علیه السلام) سوء استفاده کرده و به ناحق، ادعای مهدویت خویش را مطرح کرده‌اند. اگر چه حقیقت این افراد برای عالمان و فرهیختگان مشخص بوده و هست، ولی امکان فریب خوردن بسیاری از افراد ساده دل نیز با توجه به روح زلال و صاف آنها، وجود دارد. بیان علائم ظهور در کلمات امامان(علیهم السلام) یکی از راه هایی است که امکان شناسایی مهدی واقعی را از مدعیان دروغین و غیر اصیل، فراهم می‌کند.[۳] *به عبارت دیگر نشانه های ظهور در کنار اصول و ضوابط دین، نقش متمم و کمکی دارند و می‌توانند در هنگام جهل یا سیطرۀ شبهات مفید بوده و کارکرد سلبی و ایجابی داشته باشند. در پرتو کارکرد سلبی آن می‌توان مدعیان دروغین را شناخت و دروغ کسانی که پیش از تحقق نشانه‌های حتمی ادعای مهدویت دارند را شناسایی کرد و در کارکرد ایجابی آن می‌توان به امید و تسریع در آمادگی و... رسید.[۴] *برپایه تحقیقات انجام شده، شمار فراوانی مهدی دروغین در طول تاریخ بیش از هزار سالۀ غیبت شناسایی شده‌اند[۵] که هیچ یک همراه با علائم معرفی شده از ناحیۀ پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امامان(علیهم السلام) نبوده است. از این رو، این علائم به شناخت مدعیان دروغین و ناراستی ادعای آنان، کمک کرده است.[۶]
  3. امید بخشی و پرفروغ‌تر شدن نور امید در دل‌های منتظران.[۷] نقش حیاتی و شگفت‌انگیز امید در سعادت فرد و جامعه بر کسی پوشیده نیست، انسان به امید زنده است. وقتی امید می‌آید، تلاش و حرکت، جایگزین رخوت و سستی می‌شود. نشانه‌های قیام، علامت‌های نزدیک شدن برپایی دولت کریمۀ اهل بیت(علیهم السلام) است. با پدیدار شدن هر یک از نشانه‌ها، نور امید در دل‌های مؤمنان، پرفروغ تر می‌شود و بر اثر آن، مقاومت آنان در برابر سختی‌های دوران غیبت و تلاش شان برای آمادگی جهت همراهی امامشان فزونی می‌گیرد.[۸]
  4. تذکر و هشدار برای معاندان و منحرفان است تا از بدی و تباهی دست بردارند.[۹] یعنی به وسیلۀ این امور، دشمنان آن حضرت را قبل از شروع به جنگ، تهدید و ارعاب می‌‏‏کند.[۱۰]
  5. آماده شدن برای ظهور: اهل ایمان بر اثر پدیدار شدن هر یک از نشانه‌ها می‌بایست خود را از جهت روحی و جسمی ‌و نیز فردی و اجتماعی، برای شرکت در دولت کریمه آماده‌تر کنند.[۱۱] از طرف دیگر، بخشی از نشانه‌های قیام مانند سفیانی و یمانی، از امور سیاسی اسلام به حساب می‌آیند که همگان، به خصوص مسئولان، باید به آن‌ها توجه کنند و با برنامه‌ریزی درست، خطر دشمنان را به حداقل برسانند و به تقویت یاران و همفکران خود بپردازند.[۱۲]
  6. مصون ماندن مؤمنان از گمراهی: ذکر نشانه‌ها و شناخت آنها، مؤمنان را از گمراهی در زمان آکنده از فتنۀ غیبت مصون می‌دارد؛ به ویژه شناخت فتنه‌هایی که از نشانه های ظهور به شمار می‌آیند، سبب می‌شود مؤمنان هنگام رویارویی با آن‌ها بصیرت فزون‌تر داشته، خود را از لغزش و انحراف محافظت کنند.[۱۳]
  7. با پیدایش بعضی علائم از یأس و ناامیدی جلوگیری می‌شود.[۱۴]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص ص 414 ـ 417
  2. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص ص 414 ـ 417
  3. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص ص 414 ـ 417؛ آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص 19 ـ 22؛ رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 29 ـ 30؛ زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص 13 ـ 15؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 240 ـ 242؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، پرسش از موعود، ص 85؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص 101 ـ 109
  4. ر.ک. آیتی، نصرت الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص 19 ـ 22
  5. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 4، ص 7، بخش مدعیان دروغین
  6. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص ص 414 ـ 417
  7. ر.ک. رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 29 ـ 30؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص 101 ـ 109
  8. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص 13 ـ 15؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 240 ـ 242؛ رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص 180
  9. ر.ک. رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 29 ـ 30
  10. ر.ک. رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص 180؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص 101 ـ 109
  11. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص 13 ـ 15؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، پرسش از موعود، ص 85؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص 101 ـ 109
  12. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص 13 ـ 15
  13. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 240 ـ 242
  14. ر.ک. رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 29 ـ 30؛ علی زاده، مهدی، نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار، ص 18