براء بن اوس بن خالد بن جعد انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وی از تیره بنی مبذول بن عمرو بن غنم بن مازن بن نجار است[۱]. کنیه‌اش ابوسیف القَین است. او همسر «أم‌سیف»، دایه ابراهیم فرزند رسول خدا (ص) و شغل آهنگری داشت به همین جهت به قَین که به معنای آهنگر است، شهرت داشت. رسول خدا (ص) برای دیدن فرزندش ابراهیم (ع) به خانه او می‌رفت [۲].

انس گوید: روزی رسول خدا (ص) برای دیدن ابراهیم (ع) به خانه او رفت و من نیز همراه او بودم. وقتی نزد ابوسیف رسیدیم، او مشغول دمیدن در کوره آهنگری بود و دود غلیظی از آن بلند بود. من جلوتر رفته و گفتم: رسول خدا (ص) می‌آید، او دست نگاه داشت تا رسول خدا (ص) آمد و ابراهیم را از ام سیف خواست و در آغوش گرفت و با گفتن کلماتی با فرزندش مهربانی کرد[۳]. در روایت انس بن مالک، دایه ابراهیم، أم سیف و در روایت واقدی، «اُم‌ّبرده» معرفی شده است[۴]. واقدی تصریح کرده که دایه ابراهیم، فرزند رسول خدا (ص)، همسر براء بن اوس بن خالد است، از این‌رو به براء بن اوس، ابوابراهیم گفته می‌شد[۵]، از سویی نیز ابن عبدالبر و برخی دیگر تصریح کرده‌اند که ابوسیف، همان براء بن أوس است[۶]. بنابراین می‌‌توان نتیجه گرفت که ابوسیف همان براء بن اوس است. چنان که همسرش ام سیف نیز همان ام برده بنت منذر است.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۳۵۲؛ بلاذری، ج۲، ص۸۵.
  2. بخاری، ج۲، ص۸۵؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۲۵؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۴.
  3. ابن سعد، ج۱، ص۱۰۸؛ ابن ابی شیبه، ج۳، ص۲۶۷؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۹۴؛ نیشابوری، ج۷، ص۷۶؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۶ و ج۸، ص۴۱۴.
  4. ابن سعد، ج۱، ص۱۰۸.
  5. واقدی، ج۲، ص۶۸۸.
  6. ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۴۸؛ نوری، ج۱۵، ص۷۷؛ ابن حجر، مقدمه فتح، ص۲۶۶، سیوطی، الدیباج، ج۵، ص۳۲۰.
  7. محمدی، رمضان، مقاله «براء بن اوس بن خالد بن جعد انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۱۰.