بنی غیان بن صهلان
مقدمه
بنی غیان بن صهلان از اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های بنی بکیل بن همدان هستندکه از غیان بن صهلان بن زید بن ثَور بن مالک بن معاویه بن دومان بن بکیل بن جشم نسب می‌برند[۲]. از غیان بن صهلان پسرانی به نام‌های عامر و حی بر جای ماند. از عامر فرزندانی به اسامی رفاعه معروف به رافع و عمیر و از حی، ملاعس و هنیء و غیان و مالک متولد شدند[۳] و بدین ترتیب، طایفه بنی غیان بن صهلان از این فرزندان و دیگر فرزندان این دودمان، شکل گرفت. خاستگاه این قوم یمن بود؛ اما در دوران اسلامی و بخصوص پس از تأسیس کوفه، بیشتر آنها به کوفه مهاجرت کردند و در این شهر ساکن شدند[۴].[۵]
منابع
حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت
پانویس
- ↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۰۱. نیز ر.ک: ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۳۹۲.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۸؛ نیز ر.ک: عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۰۱.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۹.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.