تأویل و راسخان در علم (مقاله)
| تأویل و راسخان در علم | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی اصغر ناصحیان |
| موضوع | تأویل، رسوخ در علم |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه الهیات و حقوق |
| وابسته به | دانشگاه علوم اسلامی رضوی |
| محل نشر | مشهد، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۳ |
| شماره | ۱۱ |
| تعداد صفحات | ۳۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۱۷ تا ۱۴۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
تأویل و راسخان در علم عنوان مقاله‌ای است که به بررسی آگاهی راسخان در علم نسبت به محکمات و متشابهات می‌پردازد. این مقاله ۳۰ صفحه‌ای به قلم علی اصغر ناصحیان به زبان فارسی نگاشته شده و در فصلنامه الهیات و حقوق (شماره ۱۱، بهار ۱۳۸۳) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «بر اساس دلایل و شواهدی که در این مقاله آمده است، راسخان در علم، تأویل متشابهات را می‌دانند و نیز "واو" در ﴿وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ﴾ عاطفه است. اما سخن علی(ع) در خطبه اشباح که گفته می‌شود حاکی از اعتراف راسخان در علم به ناآگاهی از تأویل آیات متشابه است، به دلایلی که ذکر می‌شود، ناظر به آیات متشابه نیست. مصداق اصلی "راسخان در علم"، پیامبر(ص) و امامان مکتب اهل بیت(ع) هستند. عاملان ربانی که معارف شریعت را در این مکتب آموخته و به زیور علم و تقوا آراسته شده‌اند نیز از مصادیق "راسخان در علم" به شمار می‌روند».[۲]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- دیدگاه نخست: انحصار دانش تأویل به خداوند:
- دلایل این دیدگاه:
- استیناف، مقتضای ذوق ادبی؛
- قرینه سیاق؛
- انحصار دانشِ برخی از مسائل قرآنی به خداوند؛
- اشکال اساسی در این دیدگاه؛
- دیدگاه دوم: راسخان در علم، عالمان تأویلند:
- دلایل این دیدگاه:
- اصالت «واو» در عطف؛
- مناسبت حکم و موضوع؛
- حکم عقل؛
- واقعیت عینی؛
- دلالت احادیث؛
- سخن امیر مؤمنان(ع) در خطبه اشباح؛
- دیدگاه مشهور؛
- بررسی دیدگاه علامه مجلسی؛
- دیدگاه علامه طباطبایی:
- الف) ارتباط نداشتن سخن امام(ع) با مفاد آیه تأویل؛
- ب) تعارض در رأی؛
- ج) نادرستی تفسیر "الغیب المحجوب"؛
- دیدگاه نگارنده؛
- پاسخ به دو پرسش؛
- اختلافِ عبارت در نقل خطبه اشباح؛
- تعیین راسخان در علم؛
- پی‌نوشت‌ها.
دربارهٔ پدیدآورنده
