تباله
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«تباله» را مکانی در یمن[۱] و دره‌ای مشهور گفته‌اند با قریه و آب و نخل بسیار، واقع در ۲۰۰ کیلومتری جنوب شرقی طائف. در وجه تسمیه تباله به این نام، برخی انتساب به تباله بنت مکنف از بنی‌عمالیق را دلیل ذکر کرده‌اند؛ این در حالی است که ابن کلبی علت این نامگذاری را به جهت منسوب بودن تباله بنت مدین بن ابراهیم دانسته است.[۲] این منطقه که جغرافی‌دانان قدیم آن را در شمار اقلیم ثانی برشمرده‌اند، به سرسبزی و خرمی مثل بوده است.[۳] سیلاب منطقه پس از عبور از سراة غامد و بلقرن از نواحی الباحه و بلجرشی، به سمت جنوب سرازیر شده، سپس پس از منحرف شدن به سمت شرق، به دره بیشه که تباله یکی از بخش‌های آن است، می‌‌ریزد. اهالی این منطقه از طایفه «شهران» هستند. این منطقه با مکه ۵۲ فرسخ یعنی ۸ روز راه فاصله دارد. این فاصله تا طائف ۶ روز و تا بیشه یک روز راه عنوان شده است.[۴] اخبار تاریخی خبر از فتح تباله در سال دهم هجری دارند و آورده‌اند که مردمش بدون جنگ اسلام پذیرفتند.[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۰.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۹.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۵۹.