تعبید

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

حقّ خودفروشی به معنای خود را برده‌وار در اختیار دیگری قرار دادن و اجازه استثمار از خود به دیگری دادن به گونه‌ای که سود آن یک‌جانبه بوده و فاقد هدف مادی و معنوی معقول باشد[۱][۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. نهج البلاغه، نامه ۳۱.
  2. فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۵۳۱.