تفسیر فریابی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

حاج خلیفه این تفسیر را در شمار کتاب‌های تفسیری آورده و گفته است: ثعلبی آن را در الکشف ذکر کرده و با عبارت "ومنتقاه لجلال الدين عبدالرحمن السيوطي" از تهذیب شدن آن به دست سیوطی خبر داده است[۱].

اسماعیل پاشا نیز در معرفی محمد بن یوسف بن واقد فریابی با تعبیر "له تفسير القرآن" به این تفسیر اشاره کرده است[۲]. کحّاله نیز این تفسیر را با عنوان تفسیر القرآن از آثار فریابی به شمار آورده است[۳].

سزگین نیز آن را اثر فریابی معرفی کرده و گفته است: ثعلبی در کتاب الکشف و البیان از این تفسیر افاده (نقل مطلب) کرده است [۴].

داوودی با عنوان التفسیر از آن یاد کرده است[۵].[۶]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ر. ک: حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۵۶.
  2. بغدادی، هدیة العارفین، ج۶، ص۱۰.
  3. کحاله، معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۱۴۱.
  4. سزگین، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء ۱، ص۹۳.
  5. داوودی، طبقات المفسرین، ج۲، ص۲۹۳.
  6. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۴-۳۸۵.