ثقف در فقه سیاسی
مقدمه
- ثقف: ادراک و ظفر و دست یافتن. در اصل به معنای دقت و ظرافت در ادراک یا عمل به چیزی[۱]. ثقافه نیز از همین ریشه به علم و ادراک و معلومات در فرهنگ اشاره دارد.
- ﴿فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ﴾[۲].
- در اصطلاحات نظامی واژه "ثقف" به معنای دستیابی، استیلا و سلطه جنگی است. علامه طباطبایی ثقف را به معنای وَجَد (یافتن، پیداکردن) اختیار کرده است؛ به دلیل آیه شریفه ﴿فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ﴾[۳] و ترادف آن با سیاق آیه شریفه ﴿وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ﴾[۴][۵].
- امر قرآن کریم مبنی بر شدت عمل علیه مشرکان و عرصه را بر آنها تنگ کردن، در واقع نوعی مقابله به مثل در قبال سیاستهای فشار و تهدید مشرکان قریش قبل از هجرت علیه مسلمانان بوده است [۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۳. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۱۳۹.
- ↑ «هر جا بر آنان دست یافتید بکشید» سوره نساء، آیه ۹۱.
- ↑ «مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
- ↑ «و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان» سوره بقره، آیه ۱۹۱.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۶۱.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۶۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۹۸.