جمیل بن عامر بن حذیم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی فرزند عامر بن حذیم از بنوجمح و «اروی» دختر «ابومعیط» نواده امیة بن عبدشمس است [۱]. ابن عبدالبر[۲] روایتی از وی، که بیانگر صحابی بودن وی باشد، به دست نیاورده است[۳]، جمیل جد نافع بن عمر بن عبدالله بن جمیل از محدثان بنام مکه[۴] و ابوعبدالله جمحی، سعید بن عبدالرحمن بن عبد الله بن جمیل قاضی بغداد در زمان هارون الرشید در عسکر مهدی است[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۰۳.
  2. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۱۶.
  3. ر. ک: ابن حجر، الاصابه ج۱، ص۶۰۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه ج۱، ص۵۵۴.
  4. ر. ک: ابن حجر، الاصابه ج۱، ص۶۰۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه ج۱، ص۵۵۴.
  5. مزی، تهذیب الکمال، ج۱۰، ص۵۲۸؛ سمعانی، الأنساب، ج۲، ص۸۵.
  6. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «جمیل بن عامر بن حذیم»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۶۱۵.