حرث در فقه سیاسی
مقدمه
- کشت و زرع[۱]، بهره و نتیجه مادّی[۲]. در اصل به معنای جمع و کسب مال[۳].
- ﴿وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ﴾[۴].
- در این آیه شریفه واژه حرث به مفهوم سرمایه مادی و امکانات سرمایهای، در مقابل "نسل" به معنای سرمایه انسانی است. در مجمع البیان به استناد روایتی از امام جعفر صادق (ع) حرث به معنای دین و نسل به معنای انسان در آیه شریفه فوق تفسیر شده است[۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۴۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۸۷.
- ↑ ابنمنظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۳۴.
- ↑ «و چون به سرپرستی در کاری دسترسی یابد میکوشد که در زمین تبهکاری ورزد و کشت و پشت را نابود کند و خداوند تباهی را دوست نمیدارد» سوره بقره، آیه ۲۰۵.
- ↑ فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۲.