حسین بن اشکیب قمی خراسانی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

حسین بن اشکیب خراسانی از راویان دانشمند و محدثان برومند و بلند پایه شیعه، متکلم و مناظره‌گری در کمال وثاقت ومؤلفی خوش ذوق و ژرف اندیش توصیف شده است. وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) به شمار آمده و در قم، سمرقند و کش اقامت داشته است[۱].

نجاشی می‌نویسد: استاد ما حسین اشکیب از مردم خراسان و فردی ثقه بود. ابوعمرو او را در کتاب رجال خود از اصحاب ابوالحسن صاحب العصر دانسته است. عیاشی و بسیاری دیگر از او روایت کرده‌اند و به حدیث او به عنوان اینکه مرد ثقه‌ای است اعتماد کرده‌اند. او ثقه و قاطع بوده است[۲].

کتاب الرد علی من زعم أن النبی(ص) کان علی دین قومه، الرد علی الزیدیه النوادر از آثار اوست[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. دایرة المعارف تشیع، ج۶، ص۳۲۹؛ طوسی، رجال، ص۴۱۳.
  2. نجاشی، رجال، ص۴۴.
  3. معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۲۰۲؛ حلی رجال، ص۲۹؛ نجاشی، رجال، ص۴۴.
  4. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 296.