حسین بن اشکیب قمی خراسانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله حسین بن اشکیب مروزی قمی خراسانی جزو اصحاب امام حسن عسکری و امام هادی(ع) به شمار می‌‌آمد و لکن از هیچ یک از ائمه(ع) روایتی را نقل نکرده است.[۱]

ابن شکیب از محمد بن خالد برقی و دیگران حدیث نقل کرده است[۲] و کسانی چون عیاشی، محمد بن وارث و ابوالقاسم جعفر بن محمد از او روایت کرده و یا کتاب‌های او را نقل کرده‌اند.[۳]

نجاشی از وی به عنوان شیخ و خراسانی یاد کرده و او را بسیار مورد اعتماد دانسته که استظهار می‌‌شود وی از مردمان خراسان بوده و به نقل از کشّی می‌‌نویسد: مروزی از اصحاب امام هادی(ع) بود، اما در سمرقند و کشّ اقامت داشته و مدتی هم به قم رفت و به خادمی حرم حضرت معصومه(س) مشغول شد. او از علمای شیعه و فردی عالم، متکلم، مؤلف و محدثی ثقه بود[۴].

آثار او عبارت‌اند از: «الرد علی الزیدیه»، «الرد علی من زعم أنّ النبی(ص) کان علی دین قومه» و «النوادر»[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۴۱۳، ۴۲۹ و ۴۶۲.
  2. اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۱.
  3. قاموس الرجال، ج۳، ص۴۲۲.
  4. رجال النجاشی، ج۱، ص۱۴۷.
  5. رجال النجاشی، ج۱، ص۱۴۷.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۸۳.