خالد بن نجیح

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

از روایات او معلوم می‌گردد که از وکلای حضرت رضا(ع) بوده است، او وجوهات بریه را از مردم می‌گرفت و برای آن حضرت می‌فرستاد و او مردی امین و مورد اعتماد بود، امام برای او نوشتند هرگاه سال ۱۷۴ فرا رسید از مردم چیزی نگیر و همه اموال را نزد من بفرست، و او بعد از این در همان سال در مکه معظمه درگذشت.

شیخ ابوجعفر طوسی در رجال خود او را از اصحاب حضرت صادق و امام کاظم(ع) ذکر می‌کند، و برقی هم او را مانند شیخ طوسی از یاران آن دو بزرگوار دانسته است، نجاشی او را از موالیان کوفه می‌داند و می‌گوید: از امام صادق(ع) روایت کرده است، و در جامع الرواة نیز او را عنوان کرده و به روایات او در کتب اشاره نموده است.

کشی در رجال خود گفته: خالد جوان که از خدمتکاران حضرت کاظم(ع) بود گفت: هنگامی که موسی بن جعفر(ع) در گذشتند مردم در این باره اختلاف کردند، من به خالد گفتم: این چه اختلافی است که در میان ما پیدا شده، خالد به من گفت: ابوالحسن موسی(ع) به من فرمودند: امام بعد از من فرزند بزرگم علی می‌باشد که از همه فرزندان من بهتر و افضل است.

او از امام رضا(ع) چند حدیث روایت کرده، او می‌گوید: بر حضرت رضا(ع) وارد شدم، امام فرمودند: از یاران شما کدام یک در این جا بیمارند؟ عرض کردم عثمان بن عیسی در این جا بیمار می‌باشد و از شدت بیماری درد می‌کشد.

امام(ع) فرمودند: به او بگویید از این جا بیرون شوند، من هشت نفر بیمار را در آنجا شمردم فرمودند: چهار نفر از آنها بیرون شوند و چهار نفر بمانند، روز بعد قبل از این که شب فرا رسد چهار نفری که در منزل بودند در گذشتند و چهار نفری که بیرون رفتند و عثمان بن عیسی هم در آن میان بود بهبودی یافتند.[۱]

منابع

پانویس