دیدار با امام عصر و توقیع علی بن محمد سمری (مقاله)
| دیدار با امام عصر و توقیع علی بن محمد سمری | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | جواد جعفری |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۹۰ |
| شماره | ۱۷ |
| تعداد صفحات | ۲۸ |
| شماره صفحات | از صفحه ۵۳ تا ۸۰ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
دیدار با امام عصر و توقیع علی بن محمد سمری عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی توقیع صادر شده از طرف امام برای نایب چهارم مرحوم علی بن محمد سمری می‌پردازد. این مقاله ۲۸ صفحه‌ای به قلم جواد جعفری نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۱۷، بهار ۱۳۹۰) منتشر شده است[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «موضوع دیدار با امام عصر در دوران غیبت، از مهم ترین موضوع‌های بحث مهدویت است. با مراجعه به منابع روایی و کتاب‌های بزرگان شیعه درمی یابیم بحث و گفت وگو درباره دیدار با امام عصر در بین شیعیان از نخستین زمان امکان آن، یعنی تولد حضرت، متداول بوده است. وقوع دیدار با امام عصر در غیبت کبری مورد اتفاق همه اندیشمندان شیعه است و هیچ یک از آنان به طور مطلق این مسئله را رد نکرده‌اند. یکی از اشکال‌های معروف مطرح شده در موضوع دیدار با امام زمان توقیع صادر شده از طرف امام برای نایب چهارم مرحوم علی بن محمد سمری است. در این تحقیق ضمن بحث درباره سند و دلالت این توقیع، ثابت می‌‌شود سند این توقیع ضعیف است و برای استناد و رد دیدارها حجیت ندارد. در صورت پذیرش حجیت آن، دلالت توقیع تمام نیست و شامل دیدارهای مورد بحث نمی‌شود. با پذیرش اعتبار و دلالت توقیع نیز، دیدارهای صورت گرفته را از باب استثنا می‌‌پذیریم یا می‌‌گوییم: توقیع، خبر واحد و ظن آور است و توان معارضه با یقین حاصل از دیدارها را ندارد. افزون بر این، دیدارها دارای سندهای معتبری هستند و توان معارضه با توقیع را دارند و در صورت معارضه به دلیل کثرت دیدارها ترجیح با دیدارها خواهد بود و وقوع ملاقات ثابت خواهد شد[۱]
فهرست مقاله
- چکیده
- مقدمه
- متن و ترجمه توقیع
- منابع توقیع
- سند توقیع
- دلالت توقیع
- احتمال‌های ممکن در معنای "ادعای مشاهده"
- احتمال اول: ادعای سفارت
- احتمال دوم: ادعای حضور امام
- احتمال سوم: شناخت امام در حال دیدار
- احتمال چهارم: دانستن محل استقرار امام
- احتمال پنجم: دیدار اختیاری امام
- نتیجه
- منابع
دربارهٔ پدیدآورنده
