ذو حسم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

ذو حسم: نام محلّی است. یکی از منزل‌گاه‌های میان مکّه و کوفه.

مقدمه

چون طلیعۀ سپاه اعزامی از کوفه برای امام حسین (ع) آشکار شد، یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهای دشمن، در آنجا اردو زد. حرّ و سربازانش در همین مکان با امام حسین (ع) برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حر و سپاه او و حتی اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده بودند و بی‌تاب عطش بودند. امام سپس برای آن گروه سخنرانی کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت خوانده شد. حرّ و سپاه او نیز به امام حسین (ع) اقتدا کردند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. مقتل الحسین، مقرم، ص۲۱۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۹۶.