ذوالثدیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ذی ثدیه)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ذوالثدیه از سران خوارج که در جنگ نهروان کشته شد. برخی گفته‌اند: نامش حرقوص بن زهیر بود.

ازاین‌رو به او ذو الثّدیه (صاحب پستان) می‌گفتند که پستانش مثل پستان زنان بود و کشیده می‌شد و به اندازۀ دست می‌رسید و چون رها می‌کردند، به حال اوّل برمی‌گشت[۱]. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه از او به عنوان شیطان ردهه (گودالی که جنازه‌اش آنجا افتاده بود) یاد کرده است که با بانگ صاعقه‌ای از پای درآمد[۲]. پس از پایان یافتن نبرد نهروان، امیر مؤمنان بشدّت در میان کشتگان میدان درپی او می‌گشت و می‌فرمود: به خدا به من دروغ گفته نشده است، بگردید او را پیدا کنید، او در میان این گروه بود. تا آنکه جنازۀ او را در زیر کشته‌های دیگر یافتند و آوردند. امام و دیگران تکبیر گفتند و علی (ع) سجدۀ شکر کرد[۳] در برخی منابع از او به عنوان "ذو الخویصره" هم نام برده شده است[۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶.
  2. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ بند ۱۱۳.
  3. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۷۶.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۰.