زین واژگون
مقدمه
زین واژگون تعبیری است که بیشتر درباره ذو الجناح، اسب امام حسین (ع) به کار می‌رود که پس از شهادت امام، با زین واژگون و یال پرخون و پریشان‌حال به طرف خیمه‌ها آمد. برگرفته از جمله‌ای در زیارت ناحیه مقدسه است که آمده است: «فَنَظَرَ النساء الی الجوادِ مخزیاً و السّرجُ علیه مَلویّاً»[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۲۹۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۳۶.