سبط پیامبر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

سبط پیامبر سبط، به معنای نواده است. از لقب‌های امام حسین، "سبط محمد النبی"[۱] و سبط النبی است.

مقدمه

امام حسین (ع) سبط اصغر پیامبر و امام مجتبی، سبط اکبر نامیده می‌شود. سبط منتجب هم گفته شده است. به این دو نوادۀ عزیز رسول خدا، "سبطین" هم در روایات و زیارتنامه‌ها اطلاق می‌شود: «السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا سِبْطَيْ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ وَ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ»[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج۴۵، ص۲۴۴.
  2. زیارتنامه حضرت معصومه (س) در مفاتیح الجنان.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۳۸.