سجّاح؛ علاوه بر جادوگری[۱۱] و کهانت[۱۲] برای جذب دیگران، همانند مسیلمه کذاب، سخنانی سجع‌گونه می‌گفت. در یکی از سخنان سجع‌گونه او آمده است: "سواران را آماده کنید و برای غارت آماده شوید و به سوی قبیله رباب، حمله برید که مانعی در مقابل آنها نیست"[۱۳]. یکی از عقایدانحرافی او این بود که زن را در گرفتن دو شوهر آزاد می‌دانست[۱۴][۱۵].
↑عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۲۷۷؛ ابوحاتم رازی، اعلام النبوه، ص۲۶۳؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۱۹۹-مؤذن او شبث بن ربعی یا جنیة بن طارق بود. احمد بن یحیی بلاذری، فتوح البلدان، ص۱۰۴؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۶۷.
↑این دو نفر از نمایندگان بنی‌تمیم بودند که خدمت پیامبر رسیده بودند و اسلام آورده بودند.
↑مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۵، ص۱۶۵؛ علی بن حسین مسعودی، التنبیه الاشراف، ص۲۴۸.
↑محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۶۹.
↑از اقوام مادری‌اش. احمد بن یحیی بلاذری، فتوح البلدان، ص۱۰۴.
↑محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۶۹.
↑محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۶۹-۲۷۰.
سجاح از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سجاح در حدیث - سجاح در نهج البلاغه - سجاح در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبط