سقالبه در معارف و سیره سجادی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

سقالبه، اقوامی سرخ‌رو ساکن در بین خزر و قسطنطنیه بودند. گفته شده بین آنها درگیری و جنگ بوده است. برخی از آنها نصرانی یعقوبی، برخی نسطوری و برخی نیز آتش‌پرست بوده‌اند و عده‌ای از آنها هم بر هیچ دین و آیینی نبوده‌اند. امام سجاد (ع) آن‌گاه که از خدای بزرگ پیروزی اسلام را بر دشمنان کافر درخواست می‌فرماید از سقالبه در کنار هند و روم و... نام می‌برد. «اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ‏ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ‏... وَ السَّقَالِبَةِ»؛ «ای خداوند، چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد در برگیرد، از هندوان و رومیان و... و سقالبیان...»[۱].[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. نیایش بیست‌وهفتم.
  2. شرح صحیفه سجادیه، محمدعلی مدرسی چهاردهی، المکتبة المرتضویه، تهران، ۱۳۶۰؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ نورالانوار فی شرح الصحیفة السجادیة، سید نعمت‌الله جزایری، آسیانا، قم، ۱۴۲۷.
  3. شیرزاد، امیر، مقاله «سقالبه»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۶۷.